สรัญญา เจนวานิชกุล ผู้ช่วยกรรมการผู้จัดการ บ.เสรีกรุ๊ป จำกัด วิเคราะห์ว่าระบบจ่ายผ่อนถือเป็นจุดแข็งของห้างเสรีสรรพสินค้า“ที่ลูกค้ายังอยู่ที่เราส่วนหนึ่งเพราะเรามีระบบที่เรียกว่า “ลงเครดิต” คล้ายกับระบบบัตรเครดิตแต่ผ่อนกับเจ้าของบัญชีห้างโดยตรง ปัจจุบันก็ยังมีอยู่ ยังช่วยตัวเลขเราอยู่แต่ก็น้อยลงเยอะด้วย”
การเกิดขึ้นของห้างสรรพสินค้า หรือโมเดิร์นเทรดหลายแห่งใน จ.ลำปาง อาจมีผลกระทบต่อส่วนแบ่งการตลาด แต่จุดเปลี่ยนที่สำคัญที่สุดคือการระบาดของไวรัสโควิด
“จุดเปลี่ยนจริงๆอยู่ที่ช่วงโควิด แม้ว่าเซ็นทรัลเข้ามาจะมีผลกระทบแต่สถานการณ์โควิดทางห้างต้องระงับการให้บริการ ทำให้เกิดการซื้อสินค้าออนไลน์เยอะมากขึ้น ในกลุ่มเสื้อผ้าที่แข่งกันเองอยู่แล้ว ก็ต้องไปแข่งกับตลาดออนไลน์อีก ภาพตลาดก็เปลี่ยนไป” ผู้บริหารห้างเสรี รุ่นที่ 2 ให้ความเห็น
สรัญญา มองว่า สินค้าที่เป็นจุดแข็งของห้างเสรี คือแผนกยีนส์ โดยที่ขายดีเป็นแบรนด์กลางๆ เช่น Wrangler, Mc และ Hara
“แต่ถ้าข้ามเขตไป จ.ลำพูน จะเป็น Lee ,Levi’s ในขณะที่โรบินสันก็จะเป็น Levi’s ราคาสูง แต่ถ้าเป็นยีนส์ราคากลางๆ ลูกค้าจะมาที่เรา ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะบริการ ลูกค้าติดคนขาย หรือมาสะดวก และถ้าหรูหรามากคนลำปางก็เหมือนจะไม่ชอบ”
“ถ้าเป็นสินค้าไลฟ์สไตล์ จะเป็นบูติคสตรี โดยเฉพาะรองเท้าผู้หญิง เพราะเสื้อผ้าผู้หญิงถูกออนไลน์ตีหมดเลย ตลาดรองเท้า จ.ลำปาง ก็จะเล่นยากนิดนึง เนื่องจากตลาดล่างเราค่อนข้างเยอะ รองเท้าที่ไม่มีแบรนด์คนลำปางก็ไม่ได้แคร์ คือไม่จำเป็นต้องใส่รองเท้าคู่ละเป็นพัน เกรดกลางๆยังพอจะไปได้อยู่”
“ในส่วนของซูเปอร์มาร์เก็ต รายได้จากค้าปลีกประมาณ 80% เป็นที่รู้กันว่าเราขายถูก เป็นคอนเซ็ปท์มาตั้งแต่แรกแล้ว สินค้าที่มีราคาติดอยู่บนผลิตภัณฑ์ ผงซักฟอก น้ำยาปรับผ้านุ่ม หรือขนมต่างๆ เราเน้นขายถูกกว่าราคาที่ติดหน้าซอง อย่างน้อย 1 บาทหรือ 50 สตางค์ แทบจะไม่ขายราคาปกติเลย มาที่เราไม่ต้องรอโปรโมชั่น เพราะขายราคาถูกทุกวัน ขายถูกกว่าโมเดิร์นเทรด ถ้าขยับขายแพงกว่าที่อื่นเมื่อไหร่โดนลูกค้าด่า”
เมื่อถามถึงห้างหรือร้านท้องถิ่น ที่เป็น “คู่แข่ง” สรัญญา บอกว่าภาพจำและความเคยชินของคนลำปาง ทำให้ร้านท้องถิ่นไม่มีใครเป็นเจ้าตลาดทั้งหมด
“บางคนเอาสินค้าที่ซื้อจากร้านเบตงมาให้ดูว่าทำไมเราขายแพงกว่า หญิงก็คิดเล่นๆว่าแล้วทีเราขายถูกไม่เคยมาชมจังหวัดอื่นอาจจะมีห้างท้องถิ่น 3-4 ร้าน จะแข่งกันหมดทุกส่วน ลำปางเป็นเมืองแปลกๆตรงที่ว่า ถ้าสินค้ากลุ่มโฮมแคร์ ซัก-ปรับ-ล้าง ของเราค่อนข้างแข็งลูกค้าจะเข้ามาซื้อ แต่ถ้าเป็นนมผงเด็ก นมเด็ก คนจะติดว่าเบตงถูก ซึ่งจริงๆราคาเหมือนกัน ลดราคาให้ตายเขาก็ยังจะติดกันว่าเบตงถูก กลุ่มขนมต่างๆ มีร้านมานิต ขายขนมถุงเข้าโรงเรียน เราก็ขายสู้เขาไม่ได้ เราขายเป็นถุง เขาขายยกหีบ ถามว่าคู่แข่งหรือเปล่ามันคนละกลุ่มลูกค้า เราไม่ได้แข่งกันเพียงแต่เราสู้เขาไม่ได้ ในกลุ่มขนม น้ำหวาน คนลำปางจะเป็นแบบนี้ ซึ่งไม่รู้ว่าเป็นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ พอเข้ามาทำลองเช็คตัวเลขแล้วมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ลำปางไม่มีใครเป็นเจ้าตลาดทั้งหมด ความเคยชินของคนในพื้นที่ส่วนหนึ่งด้วย”
“บางทีก็แอบอิจฉาจังหวัดอื่น สบู่ตัวเดียวกัน เขาขายกัน 75 บาท ที่นี่ต้องขาย 69 บาท ถ้าขาย 75 บาทคนลำปางจะบอกว่าแพง บางคนก็ไม่สนราคาไปซื้อที่โมเดิร์นเทรดเข้าบ้าน ส่วนใหญ่จะเป็นผู้ชาย แต่ถ้าเป็นผู้หญิงหรือคนที่ซื้อของเข้าบ้านเป็นประจำจะรู้ว่าสินค้าอะไรที่ไหนราคาถูก”
นั่นคือบทบาทการเป็นผู้บริหารห้างเสรีสรรพสินค้า ในขณะที่หมวกอีกใบหนึ่ง สรัญญา คือประธานชมรมทายาทค้าปลีกค้าส่งแห่งประเทศไทย
ชมรมนี้มีความเป็นมาอย่างไร และมีบทบาทด้านไหน โปรดติดตามบทสัมภาษณ์ ตอนที่ 3
