คิดถึงชุมพร คิดถึงคนที่ผ่านมาและคนที่ผ่านไป
คิดถึงชุมพร
คิดถึงคนที่ผ่านมาและคนที่ผ่านไป
เรื่อง-ภาพ : ลานลม
ความทรงจำบางอย่างยิ่งเลือนลางยิ่งชัด มีสถานที่ไม่กี่แห่งหรอกนะ ที่เราจะแวะเวียนไปซ้ำแล้วซ้ำเล่าเหมือนเดินเข้าออกร้านสะดวกซื้อ และมันก็ไม่ง่ายถึงขนาดนั้น เพราะก่อนจะมีสายการบินไปลง เราต้องใช้เวลา 6-8 ชั่วโมงสำหรับการเดินทางไปชุมพร
“เธอไปชุมพรอีกแล้วหรือ” เพื่อนสาวคาดคั้น ดูเหมือนว่าเธอแอบเห็นนัยน์ตาหวานฉ่ำของเราเข้าแล้ว “มีอะไรดีที่นั่นใช่ไหม” ไฟพร้อมสาดเข้าหน้ากล้องก็รุมเข้ามา นักข่าวสาวในคราบเพื่อนยื่นไมค์จ่อปาก
“เธอไม่เคยไปชุมพรใช่ไหม” ฉันตอบด้วยคำถาม
จังหวัดที่จะเรียกว่าใกล้ก็ไม่ใกล้ จะไกลก็ไม่ไกล เป็นดินแดนอันหอมหวานสำหรับผู้ที่มองนาฬิกาเป็นแค่เรื่องของเวลา ไม่ใช่กฎเกณฑ์ที่จะมาตัดสินว่ายาวนานแค่ไหน การเดินทางมาชุมพรแต่ละครั้ง มีเรื่องราวไม่ซ้ำ แม้จะเป็นสถานที่เดิมๆ แต่มาเมื่อไหร่ก็เหมือนได้เติมช่องว่างที่ไม่เคยเต็มในหัวใจดวงนี้
ในตัวเมืองชุมพร มีจุดที่น่าสนใจให้เลือกชมอยู่หลายแห่ง เมืองชุมพรค่อนข้างเงียบสงบ นักลงทุนด้านอสังหาริมทรัพย์หรือห้างสรรพสินค้ามักจะเลือกปักหมุดเป็นจังหวัดท้ายๆ เราจึงยังเห็นชุมพรในภาพที่ไม่แปลกหูแปลกตาเหมือนจังหวัดท่องเที่ยวใหญ่ๆที่เปลี่ยนหน้าไปเหมือนทำศัลยกรรมทุกครั้งที่เจอ
เริ่มจากสิ่งที่เรียกว่า Must See ที่จุดชมวิวเขามัทรีที่ไม่ไกลจากตัวเมืองชุมพร ไต่ระดับขึ้นไปแค่เพียงอึดใจก็จะได้อิ่มเอมกับบรรยากาศแบบสุดลูกหูลูกตา ฝั่งหนึ่งเป็นปากน้ำชุมพร มีลำคลองสายเล็กสายน้อยที่ขนาบด้วยบ้านเรือนหลากสีสัน พร้อมเรือประมงที่แล่นไปมา อีกฝั่งคือชายหาดภราดรที่ทอดยาวสุดตา บนจุดชมวิวมีร้านกาแฟบ้านถ้ำสิงห์ ซึ่งจุดนี้ความทรงจำดีๆ ได้เกิดขึ้น ระหว่างที่ยกแก้วกาแฟขึ้นมาปะทะริมฝีปาก สายตาก็ทอดยาวไปกับวิวตรงหน้า เป็นความแห่งความสุขที่ประหลาดใจ เราดื่มกาแฟหรือบรรยากาศกันแน่นะ
สะพานไม้ที่ทอดยาวสลับซับซ้อนลัดเลาะเข้าไปในดินแดนลึกลับ ใต้ร่มเงาของป่าโกงกางอันกว้างใหญ่ สุดทางคือลำคลองที่เชื่อมออกไปยังท้องทะเล เราเดินจับมือของความสุขไปด้วยกัน สูดลมหายใจอย่างละเมียด ประหนึ่งว่าเป็นอากาศพิเศษที่ผลิตขึ้นมาเพื่อเราโดยเฉพาะ เราเดินเคี้ยวอากาศจนแก้มตุ่ย บนเส้นทางศึกษาธรรมชาติป่าชายเลน บริเวณที่ทำการอุทยานหมู่เกาะชุมพร ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากตัวเมืองเช่นกัน
ชุมพรค่อยๆ หลอมรวมเราและธรรมชาติเข้าด้วยกัน จากรักแรกพบพัฒนาเป็นรักษ์เธอตลอดไป บนเกาะพิทักษ์ อำเภอหลังสวน ห่างจากชายฝั่งเพียง 1 กิโลเมตร เราพบกับความรักษ์ที่เข้มแข็งของชุมชนแห่งนี้ เกาะที่มีรอยช้ำเป็นบทเรียนอันน่าจดจำ
เดิมทีเกาะแห่งนี้ถูกปล่อยปละละเลยจนเกิดปัญหาการเสื่อมถอยของทรัพยากรธรรมชาติ แต่ด้วยความเข้มแข็งของชุมชนและผู้นำหมู่บ้านอย่างผู้ใหญ่หรั่ง ทำให้เกาะที่ทรุดโทรมคืนสภาพเป็นเกาะที่สมบูรณ์อีกครั้ง เป็นความเจ็บที่ต้องจำ ไม่มีวันที่จะเดินหันหลังกลับไปพบความปวดร้าวดังเดิม บนเกาะพิทักษ์มีโฮมสเตย์ราว 20 แห่ง ทุกคนบนเกาะให้ความร่วมมือในการจัดการทรัพยากร
นอกจากจะรื่นรมย์ในบรรยากาศของเกาะเล็กๆ กับวิถีชาวประมงอันเงียบสงบแล้ว ยังมีกิจกรรมสนุกๆให้เลือกทำอีกเยอะ ไม่ว่าจะเป็นการตกปลาในทะเล ที่หมายถึงการยืนตกปลาในน้ำระดับเอว-อก การออกไปดำน้ำในจุดใกล้ๆ แล้วยังได้ชิมอาหารทะเลสดๆ กุ้ง หอย ปู ปลา มาในฝีมือของแม่บ้านตัวจริง รวมค่ากินค่าที่พักแล้วแบงค์พันใบเดียวเอาอยู่
คนชุมพรมีเอกลักษณ์เรื่องการอนุรักษ์ธรรมชาติสูงมาก หลายพื้นที่มีการทำงานของชุมชนที่เข้มแข็ง เป็นจังหวัดที่มีธนาคารปูอยู่กลางทะเล มุ่งหน้าสู่ อ.ปะทิว ซึ่งอยู่ใกล้กับสนามบินชุมพร เป้าหมายคือ “เกาะเตียบ” ที่นี่มีปูให้กินทั้งปี เพราะมีธนาคารปู รับเลี้ยงปูที่มีไข่นอกกระดองซึ่งชาวประมงจับมาฝากไว้ ดอกเบี้ยที่ได้ก็คือลูกปูที่กำเนิดขึ้นมาและได้โลดแล่นในธรรมชาติต่อไป ไม่ถูกตัดวงจรไปตั้งแต่ต้นทาง ล่องเรือออกไปเกือบครึ่งชั่วโมง จะพบกับกระชังขนาดใหญ่ที่ “ศูนย์เพาะพันธุ์สัตว์ทะเล” เชื่อมต่อกับเกาะเล็กๆ ที่ชื่อ เกาะยอ ที่นี่เป็นศูนย์เรียนรู้ด้านสัตว์ทะเล และมีกิจกรรมเก๋ไก๋ “กินปูห้อยขา” มีการออกแบบโต๊ะกระจกที่เจาะพื้นล่างให้เห็นน้ำทะเลใสๆ จะนั่งกินปูหรือดูทะเลก็เพลิน ลมทะเลพัดโชยความสดชื่นตลอดเวลา นับเป็นช่วงที่อยากกระซิบคนข้างๆ ว่า รู้สึกดีแค่ไหน
เรื่องราวของเราเริ่มต้นที่นี่ สายใยแห่งความรักผูกเราไว้แน่นหนา ทุกครั้งที่พบกันเรายังคงเป็นเหมือนคนที่เพิ่งรู้จัก ความปลื้มปริ่มยังเปี่ยมล้นเมื่อได้กล่าวคำทักทาย เราโลดแล่นกันไปในหลายต่อหลายแห่ง บ้างก็เป็นที่เดิม บ้างก็เป็นที่ใหม่ แม้จะเป็นสถานที่เดิมๆ ก็ยังต้องการเรื่องราวใหม่ๆเข้ามาเติมไม่มีวันจบสิ้น ความรู้สึกดีๆ ผลิบานเป็นอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ในใจเรา และมันจะเป็นเช่นนั้นเสมอ
ทุกครั้งที่คิดถึงชุมพร จึงคิดถึงเขา ทั้งคนที่ผ่านมาและคนที่ผ่านไป
ทำไมพวกเขาจึงผ่านเลยไป ทั้งๆ ที่เรายังไม่เคยลืมชุมพรในความทรงจำ และยังต้องการเติมคืนวันในชุมพรอยู่เสมอ