เรื่อง’ขี้ผง’ที่จะโค่นรัฐบาล

      บรรยากาศขมุกขมัวในกรุงเทพฯ​ ซึ่งเต็มไปด้วยฝุ่นควัน​ขนาดเล็กไม่เกิน​ 2.5​ ไมครอน​ หรือที่เราคุ้นเคยว่า​ PM 2.5​ นั้น​ เป็นปัญหาใหญ่นะครับ​ ไม่ใช่เรื่องที่จะเอาทัศนคติทางการเมืองมาแซะด่าสีเสื้อฝ่ายตรงข้ามในโซเชียลมีเดียจนหาจุดร่วมที่ควรต้องเร่งแก้ไขปัญหากันไม่ได้

       อย่าลืมว่า​ ช่วงนี้เมื่อปีที่แล้วเราตื่นตระหนกถึงความอันตรายของฝุ่น​ PM​ 2.5​ กันไปครั้งหนึ่ง​ นั่นแสดงว่าโอกาสที่จะเกิดวิกฤตฝุ่นควันนี้ซ้ำๆ​ ประมาณกลางเดือนมกราคม​ ก็มีความเป็นไปได้สูง

        เพราะฉะนั้น​ หากสามารถทราบช่วงเวลาได้คร่าวๆ​ เราก็อาจรณรงค์ป้องกัน​ไม่ให้เป็นอันตรายจนกระทบกับการใช้ชีวิต​ของเรา

      มีรายงานว่า​ เมื่อนำค่า​ PM​ 2.5 เทียบเคียงกับดัชนีคุณภาพอากาศจากกรมควบคุมมลพิษ​ พบวิกฤตฝุ่นควันในประเทศไทยตั้งแต่​ปี 2558-2560 โดย​ ค่ามลพิษเกินมาตรฐานขององค์การอนามัยโลก​ 3​ ปีติดกัน​ จนกระทั่งปีที่แล้วที่กรุงเทพเป็นเหมือนเมืองในหมอกนั่นละครับ​ หน้ากากอนามัยจึงได้ถูกนำมาใช้กันมากขึ้น

      ฝุ่นควันขนาดเล็กเหล่านี้ถ้าเกิดในกรุงเทพ​ สาเหตุหนึ่งก็มาจากการเผาผลาญเชื้อเพลิง, อุตสาหกรรม​ และการผลิตไฟฟ้า​ แต่ถ้าเกิดที่ต่างจังหวัด​ส่วนใหญ่มาจากการเผาหญ้า​ กับไฟป่า​

      แต่ไม่ว่าจะเกิดจากสาเหตุอะไร​  ผลกระทบที่ตามมาคือ​ ฝุ่นขนาดเล็กนี้จะแพร่กระจายเข้าสู่ทางเดินหายใจ กระแสเลือด และแทรกซึมสู่กระบวนการทำงานในอวัยวะต่างๆ ของร่างกาย เพิ่มความเสี่ยงเป็นโรคเรื้อรัง

        อย่าเห็นว่าเป็นแค่เรื่องขี้ผงนะครับ​ อาการเริ่มจากแสบตา​ แสบจมูก​ จนถึงขั้นปอดอักเสบ​ ค่ารักษาพยาบาลไม่ใช่ถูกๆเหมือนปวดหัวที่แค่กินยาแล้วนอนพักก็หาย

       คนที่อยู่ในกรุงเทพ​ ซึ่งปกติอากาศก็แย่จากควันรถอยู่แล้ว​ เมื่อเจอวิกฤต​ PM​ 2.5​ ซ้ำเข้าไปอีก​ ความเสี่ยงที่จะเจ็บป่วยโรคเกี่ยวกับทางเดินหายใจก็สูงขึ้นเป็นทวีคูณ

        จริงอยู่ครับที่​ ปัญหาฝุ่นควันไม่ใช่ความผิดของนายกรัฐมนตรี​ และนายกฯ​ คนเดียวก็ไม่สามารถพัดฝุ่นให้หายไปในพริบตา​ แต่รัฐบาลที่บริหารประเทศจำเป็นต้องหาทางแก้ไขความเดือดร้อนของประชาชนครับ

      ปีที่แล้ว​ กทม.ยังต้องประกาศให้โรงเรียนหยุด​เพื่อลดความหนาแน่นจากส​ภาพการจราจรในชั่วโมงเร่งด่วน​ ความเดือดร้อนนี้ไม่ใช่แค่แนะนำว่าแสบตาก็อยู่ในบ้าน

       คนเขาออกมาโพนทะนาให้รัฐบาล​ ซึ่งมีนายกฯ​ เป็นผู้นำกระตือรือร้นสนใจที่จะแก้ไขปัญหาให้ประชาชนครับ​ เพราะยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไร​ ชาวบ้านก็ยิ่งรู้สึกว่า​ “จำเป็นต้องทน” กับความเดือดร้อน​หาทางเอาชีวิตกันเอง

         คำพูดของ​ นายกฯ​ ท่านบอกอย่างนี้​  เหมือนท่านไม่ได้ใส่ใจอะไร​ คงคิดว่าเดี๋ยวก็หายไปเอง

         ผมคิดว่าเราควรหาทางป้องกันและแก้ไขครับ​ ไม่ใช่ไปหาซื้อหน้ากากอนามัยราคาแพงที่กรองฝุ่น​ PM​ 2.5​ แค่ทุกวันนี้เศรษฐกิจก็ฝืดเคืองเต็มทีแล้ว​ คนหาเช้ากินค่ำ​จะเอาเงินที่ไหนไปซื้อ​

      ไม่ว่าจะจัดระเบียบจราจร​ รณรงค์ลดควันดำตั้งแต่ก่อนสิ้นปี​ หรือแม้กระทั่งกำหนดวันเวลา​ ลดค่าโดยสารรถไฟฟ้าหรือขนส่งสาธารณะในชั่วโมงเร่งด่วน​ฯลฯ

      มีสถิติยืนยันว่ามลพิษในอากาศสะสมมา  3-4​ ปีแล้ว​ ซึ่งปีต่อๆไปคงไม่มีใครอยากจะต้องกลับมาเจอกับปัญหาเดิมๆซ้ำๆ​

            นาทีนี้ผมเชื่อแล้วนะครับที่เขาว่า​ ความนิยมในตัวของนายกฯ​ ลดน้อยลง​ จากวิธีการรับมือกับปัญหาหลายๆครั้งที่ผ่านมา​ดูท่านไม่เหมาะที่จะบริหารประเทศเลยครับ​

        มีแค่ใจ… ผมเกรงว่า​ ประเทศจะไปไม่รอดนะครับ

         ฝุ่นควันนั้นบางเบา​ แต่ถ้าปล่อยให้มันเข้าไปเกาะทางเดินหายใจ​ ฝุ่นเล็กๆก็ทำให้คนเสียชีวิตได้

        หากคนกรุงเทพฯ​ ต้องทนกับปัญหาความเดือดร้อนบ่อยๆ​ แม้ว่ารัฐบาลจะมีเสถียรภาพจากเสียงสนับสนุน​ 2​ สภา​ แต่ถ้าประชาชนส่งเสียงไม่ยอมรับในตัวผู้นำดังขึ้นเรื่อยๆ​ ประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยได้นะครับ